In de hedendaagse maatschappij is de spookreebok een mythe. Een onbevestigde legende. Maar neem het van mij aan; spookreebokken zyn zo reëel en beangstigend als bosbessenallergie. Een gewone reebok, in de vaste levende vorm, heeft maar 1 doel in zyn leven; zijn pot goud verbergen waar hij nooit gevonden kan worden. Als deze pot goud toch gevonden wordt tydens het leven van de reebok, kan zijn ziel geen rust vinden na zijn dood. De reebok zal terugkeren naar de aarde als een schim, een klein, kniehoog spookhertje met 1 gewei vanvoor op het hoofd. Op het eerste zicht misschien onschuldig, maar laat je niet misleiden. De spookreebok is een uiterst aggresief wezen. Plotse bewegingen of harde geluiden kunnen hem van het ene moment op het ander van een schijnbaar onschuldig zoogdier tot een woest roofdier maken. De eerste tekenen van een aanval zijn het veranderen van zijn melkwitte ogen naar bloedrood, sporen van schuim rondom de bek en een laag diep gehijg. De opgefokte spookreebok zal met zijn ene gewei net zolang op zyn slachtoffers knieën inbeuken tijden zijn vlucht tot hij door de benen zakt. Als je eenmaal bent aangevallen door een spookreebok, zal je nooit meer kunnen discoschaatsen. Nooit of te nimmer meer. Het enige beschermende middel bekend is een gedroogd waterschildpadje rond de nek dragen, de enige natuurlijke vijand van de spookreebok. Maar dit is geen oproep tot het aanvallen en verdelgen van spookreebokken met waterschildpadjes. Spookreebokken ontstaan doordat wy niet van hun potten goud kunnen afblijven. Wy maken deze dartele diertjes na hun dood tot aggresieve schimmen van hun eerdere zijn. Daarom; Blyf van hun goud af. Reebokken verdienen dit niet. Laat ze in rust sterven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten