POPULAIRSTE VAAGHEID VAN DE AFGELOPEN MAAND

dinsdag 29 maart 2011

Emiel


Dit is een korte anekdote over Emiel. Emiel is een persoonlijke vriend van mij, altijd behulpzaam en vriendelijk, maar Emiel dealt stoepkrijt. Hij is er niet trots op. Elke keer als hij een 7-jarige weer een doosje stoepkrijt verkoopt, breekt zijn hart. Maar Emiel heeft een jonger autistisch broertje en een vader met een drankprobleem. Toen zijn moeder stierf aan teelbalkanker, heeft Emiel haar beloofd om voor hen te zorgen. Hij heeft kiptaarten over de Albanese grens gesmokkeld, op glitterdolfijnen gejaagd aan de Japanse kusten, en okapi's gestroopt in de wouden van Borneo, maar na een tijdje ontdekte hij dat de snelste manier van geld verdienen zonder twijfel stoepkrijt dealen is. Onversneden stoepkrijt kost algauw 6 sikkels per krijt. Kinderen van 5-8 jaar gebruiken het om de straten vol te tekenen, maar de politie draait een blind oog. De stoepkrijtmaffia beheerst de staat. En Emiel heeft geen keuze. Zijn broertje heeft medicijnen nodig. En zijn vader vraagt constant geld voor drank, "voor de laatste keer". Ook al snijdt het door Emiel's ziel elke keer als een kind, met het krijt nog onder de nagels, om een nieuwe levering komt vragen. Hij heeft het geld nodig. Hij zegt al jaren dat hij gaat stoppen, maar dan moet hij weer jenever voor zijn vader kopen. Daarom, stoepkrijtdealers zijn niet altijd wat we ervan verwachten. Het kunnen liefhebbende vaders zijn, zorgzame moeders of heroïneverslaafde grootvaders. Denk daaraan, de volgende keer als je een stoepkrijtdealer met de vinger wijst.

Ö

vrijdag 25 maart 2011

Quote van de week

Pelikanen-saus met visjes die niet kunnen zwemmen. Soms is het Kerstmis.

zondag 20 maart 2011

Pelliper

Dit is het trieste verhaal van Pelliper. Pelliper is een flamingo. In zijn jeugd was Pelliper zoals alle andere flamingo's; gezond, sterk, en hij kon langer op 1 poot staan dan welke flamingo dan ook. Iedereen hield van Pelliper. Maar op een dag veranderde dit allemaal. Op de dag dat drank het leven van Pelliper binnensloop. Zoals zijn leeftijdsgenoten hield Pelliper van uitgaan, en daar kwam drank bij kyken. Maar Pelliper begon hoe langer hoe meer ook te drinken op gewone gelegenheden. Op een zeker moment was het zo erg geworden, dat door zijn aangroeiende gewicht en aangetaste evenwichtszin hij niet langer meer op 1 poot kon staan. Zijn vrienden lieten hem in de steek en op den duur ook zijn vriendin, Jasmina. Door al deze ellende begon Pelliper nog intensiever aan de fles te hangen. Hij werd verstoten door de andere flamingo's en moest zijn eigen weg in het leven zoeken. Vandaag de dag leeft Pelliper in een verlaten autobandenfabriek. Op de straat verkoopt hij sandalen die hij maakt van de resten van de autobanden, voor geld om goedkope jeneverte kopen. Ook biedt hij orale sex aan aan oudere mannen om geld te hebben voor crack en heroïne, want de drankroes is niet voldoende meer voor hem. Zijn vroegere vrienden willen hem niet meer kennen, van Jasmina heeft hij niets meer gehoord en hij is uit het testament van zijn ouders geschrapt. De mensen op straat lopen in een boog rond hem heen als ze hem tegenkomen op het trottoir, liggen in een plas van zijn eigen braaksel en urine. Maar toch probeert Pelliper elke avond, in de verlaten autobandenfabriek, als niemand hem ziet, nog op 1 poot te gaan staan, net als in zijn oude gloriedagen...

maandag 14 maart 2011

Heksenbal

Onlangs heb ik de eer gehad aanwezig te zyn op een mythische plaats, waar eeuwenoude rituelen worden uitgevoerd. Deze plek, gekenmerkt door een kleine heuvel waar exact 33 dennen in een perfect spiraal oplopen naar de top, wordt heksenbal genoemd. Heksenbal is eveneens de naam van het evenement dat op deze locatie doorgaat. De oude kelten waren de eersten die de geheimen van heksenbal ontdekten. Hun legenden zeggen dat de goden een manier zochten om te communiceren met de mens. Blykbaar zag een oude druïde, beneveld aan het mediteren, op een wolkenloze nacht een bliksemschicht inslaan in een open plek in het woud. Toen hy ging kyken op de plek van de inslag, zag hy dat er vanuit het niets een heuvel was verschenen, omgeven door 33 spiraalgewijs oplopende dennen, met op de top een open plek. Omdat 33 een heilig getal is, werd deze plaats vanaf dan eeuwenlang gebruikt door de hogepriesters en priesteressen om te mediteren en goddelijke inzichten te krijgen. Meermaals zyn er rampen afgewend, te danken aan een visioen gegeven op deze magisch heuvel. Niet zo lang geleden had ik de kans om deel te nemen aan deze seances. Goed voorzien van drank en spijs vertrokken we op pad, niet terugschrikkend voor de zware queeste. 3 manen later kwamen we eindelyk ter plekke, na door stoffige wegen en zompige moerassen geploeterd te zyn en meerdere oude vrouwen verslagen te hebben. De regenboogponys dartelden door onze harten toen we de heilige heuvel zagen oprijzen op de open plek, gevolgd door de gezamelijke inwijdende kreet "HEKSEBAL!". De exacte uitvoering van de rituelen, die meerdere uren innemen, zyn helaas alleen bekend in ons broederschap. Na overwinning van de toenemende zwaartekracht en het wegjagen van de behuizende goblins, hebben we intense dialogen gevoerd met de oude keltische goden. Chille kerels. Net toen onze hogepriester klaar was met het lezen van de eeuwenoude artefakten op de top van de heuvel, werden we helaas weggejaagd door een Balrog, die de plek bewaakt. Toen woord, zwaard en vuur faalden als verdediging hebben we maar zwaarmoedig onze biezen gepakt, niet in staat om de duivelse krachten van de Balrog te weerstaan. Met de herinnering aan heksebal nog in ons hart, hebben we magische vleeswaren gegeten om onze droef te verzachten en de seance gepast af te sluiten. Daarna gingen we ieder onze eigen weg, terugkerend naar onze thuisgewesten. Het was een prachtige dag. True story

donderdag 10 maart 2011

Spookreebokken

In de hedendaagse maatschappij is de spookreebok een mythe. Een onbevestigde legende. Maar neem het van mij aan; spookreebokken zyn zo reëel en beangstigend als bosbessenallergie. Een gewone reebok, in de vaste levende vorm, heeft maar 1 doel in zyn leven; zijn pot goud verbergen waar hij nooit gevonden kan worden. Als deze pot goud toch gevonden wordt tydens het leven van de reebok, kan zijn ziel geen rust vinden na zijn dood. De reebok zal terugkeren naar de aarde als een schim, een klein, kniehoog spookhertje met 1 gewei vanvoor op het hoofd. Op het eerste zicht misschien onschuldig, maar laat je niet misleiden. De spookreebok is een uiterst aggresief wezen. Plotse bewegingen of harde geluiden kunnen hem van het ene moment op het ander van een schijnbaar onschuldig zoogdier tot een woest roofdier maken. De eerste tekenen van een aanval zijn het veranderen van zijn melkwitte ogen naar bloedrood, sporen van schuim rondom de bek en een laag diep gehijg. De opgefokte spookreebok zal met zijn ene gewei net zolang op zyn slachtoffers knieën inbeuken tijden zijn vlucht tot hij door de benen zakt. Als je eenmaal bent aangevallen door een spookreebok, zal je nooit meer kunnen discoschaatsen. Nooit of te nimmer meer. Het enige beschermende middel bekend is een gedroogd waterschildpadje rond de nek dragen, de enige natuurlijke vijand van de spookreebok. Maar dit is geen oproep tot het aanvallen en verdelgen van spookreebokken met waterschildpadjes. Spookreebokken ontstaan doordat wy niet van hun potten goud kunnen afblijven. Wy maken deze dartele diertjes na hun dood tot aggresieve schimmen van hun eerdere zijn. Daarom; Blyf van hun goud af. Reebokken verdienen dit niet. Laat ze in rust sterven.